Een paar dagen geleden ging ik even door een heerlijk diep stuk heen. Story of my life! Mijn thema in mijn leven gaat over Zelfliefde en ik zie steeds meer in de contacten die ik heb met anderen en waar mensen tegen aanlopen, dat dit de basis is voor geluk. Hoe dan? Nou zo.
Anderhalve week geleden ontwikkelde er een jeukende uitslag op mijn gezicht. Bofkont dat ik ben. Ik altijd met mijn stralende gladde huid, maar ik herkende deze uitslag, want afgelopen zomer ben ik met deze uitslag naar de dokter gegaan in de veronderstelling dat dit het werk was van een processierups. Ook had ik wat twijfel of het misschien krentenbaard was, dit heb ik namelijk ook ooit gehad. Maar nee, dit was het niet, volgens de huisarts. Dus met hormoonzalf, die ik niet gebruikt heb weer naar huis. Even lans Dio Marieke geweest en een goed homeopatisch middel gehaald. Het heeft weken geduurd voordat deze uitslag volledig verdween en de roodheid weg was. Maar ach, er zijn wel ergere dingen.
Maar weer had ik laatst deze jeukende uitslag en aangezien processierupsen in nog geen velden en bomen te zien zijn, was dit dus niet de oorzaak. En wat doe je wanneer je een aandoening hebt? Dan nemen we contact op met onze vriend Google. Hoezo lange studie geneeskunde, Google weet alles.
Weer zoeken op krentenbaard en eigenlijk was ik er nu van overtuigd dat dit het was. Huisarts gebeld, kreeg de vervangende arts, want mijn eigen huisarts was aan het genieten van de voorjaarsvakantie. Op basis van, dat ik dacht dat ik krentenbaard had werd enthousiast een recept uitgeschreven voor dè zalf tegen krentenbaard. Deze werkte vrij snel. De zelfdiagnose klopte dus. Yes! Dank je, Google, love U.
Maar wat gebeurt er met de liefde voor mezelf, wanneer mijn gezicht onder deze ranzige jeukende uitslag en pukkels zit. Vochtige, gele plekken, waardoor je het liefst de hele dag opgesloten in je huis wilt blijven zitten. Of je hoofd in een dikke papieren zak te verstoppen. Ik sprak het uit. Hoe lelijk ik wel niet was. Mijn lelijke hoofd.
Wat gebeurde er toch allemaal in mij. Deze uitslag zegt niets over wie ik ben en is niet wie ik ben. Maar dit gevoel kwam wel binnen. Oké, nog dieper zakken in de pijn van dat moment. Nog meer voelen. Accepteren, dat wat er is er gewoon mag zijn.
Zelfliefde is ook hetgeen accepteren wat even niet zo fijn is of niet zo fijn voelt. Kom op! Je kunt dit, Nathalie!
Met de intentie extra lief te zijn voor mezelf en zien dat de uitslag langzaam heelt, koos ik voor een meidenavond. Nou ja, dat betekende in mijn geval heerlijk alleen een bad nemen met zacht kaarslicht van waxinelichtjes. Lekker wat dode zeezout en etherische oliën erin voor het ultieme relax effect.
Ik stapte in het hete water en vulde wat bij met koud. Langzaam liet ik me zakken en drapeerde mijn hoofd vloeiend achter op de rand van het bad. Oh, wat heerlijk. Even wat tijd voor mezelf, ontspannen. Tenminste, dat dacht ik. Lekker helemaal in mijn vrouwelijkheid zakken.
Totdat ik ineens een brandlucht rook en ik me realiseerde dat mijn haar in brand stond. Afgelopen week naar de kapper geweest. Weg haar…….
Ik als een malle kloppen op mijn hoofd en mijn hoofd in het water gooien. Losse haren en asprut kwamen in het bad terecht. Nou, als ik je een beleving van de geur kon geven op dit moment, tja. Het stonk als een malle naar brandlucht en verspreidde zich over de hele bovenverdieping.
Ik riep John, die heerlijk met onze jongens in een Fc Twente wedstrijd zat gedoken. Ze zaten diep in de wedstrijd van dit waanzinnige voetbalspel. Toen inmiddels mijn haar gedoofd was en ik mezelf bevrijdde van alle asprut, kwamen mijn mannen op de brandlucht af. Ja, ik leefde nog en mijn haar……Ja, ach.
Gelukkig viel het mee. Ik heb nu net iets meer laagjes dan de Marijke van Studio Flexxup Barber & Beauty shop bedacht had voor mij, maar ook daar gebeurde er iets in mij. Tuurlijk.
Wat zou er gebeuren wanneer ik mijn haar kwijt was geraakt of erger, brandwonden had gekregen. Is er dan nog Zelfliefde? Verandert dat wie ik werkelijk ben.
Ik realiseerde me dat ik veel geluk heb gehad en vooral: Ik ben niet mijn haar, ik ben niet mijn gezicht, Ik ben…..
Zelfliefde is alles volledig accepteren wat er is. Zelfliefde is altijd heel. Soms lastig, heel erg lastig.
Maar wanneer we volledig omarmen wat er is, we volledig kunnen Zijn. Heel, liefdevol en zuiver, dan vergroten we Zelfliefde en daarmee geluk en vrijheid.
Jij bent prachtig, met alles wat er is en alles wat er ooit mag Zijn.
