Nu denk je misschien, ‘Hoe ziet dat eruit? Fietsen als een jongen. En hoezo?’ Of misschien heb je zelfs al een idee.
Ik groeide op met het idee dat ik niet veilig was op straat. Dit is iets wat al in mijn systeem zat. Zowel een collectief trauma, als persoonlijk trauma en daarnaast werd er vanuit huis ook meegeven: ‘Fiets niet alleen naar huis, want je weet maar nooit wat er met je gebeurt. Er kan zomaar ineens een busje op de hoek staan en dan….’
Of ken je de tijd, dat leeftijdsgenoten elkaar bang gingen maken voor zogenaamde kinderlokkers. Ik kan me nog zo goed een periode in mijn jeugd herinneren, dat dit echt een heftige periode was. Conclusie van wat in mijn systeem al zat en ook nog eens bevestigd werd door mijn omgeving was, dat het niet veilig is op straat en dat je op ieder moment in een busje gehesen wordt, aangerand, verkracht en vermoord ergens in de bosjes teruggevonden wordt. En die kinderlokkers bleken uiteindelijk één groot verzinsel te zijn, maar het hakt er wel in.
Dat maakte dat ik me niet veilig voelde. Niet alleen op straat maar ook niet tijdens het uitgaan wanneer ik ergens alleen stond. Ik was altijd op mijn hoede. Wanneer ik ’s avonds alleen naar huis fietste keek ik wel 1001 x achterom of ik niet gevolgd werd. Ook dit is een aantal keer voorgekomen. Wet van aantrekking of zo.
Dus op een gegeven moment besloot ik, wanneer ik in het donker naar huis moest fietsen, te fietsen als een jongen. Zoals het in mijn beleving eruit moet zien en hoe het moet voelen als je fiets als een jongen.
Ik stopte mijn lange haar onder mijn jas, zodat het leek alsof ik een kort kapsel had(lees: dus een jongen ben) en ging uitgebreid met de knieën naar buiten fietsen en ik maakte mijn rug heel breed. Ik wist zeker dat het er van achteren uit moest zien alsof ik een jongen was en als je een jongen bent, dan ben je veilig. Dan ben je veilig…..
Dat was mijn overtuiging. Want onze wereld is/was zo ingericht dat je alleen veilig bent, wanneer je een jongen bent. Dan overkomt je niks, gebeurt je niks. Dan kun je gewoon zijn zoals je bent. Je hoeft niet over je kleding na te denken, over hoe je praat, kijkt en doet. Want je bent veilig.
En dit is nog steeds aan de orde. Want een meisje/vrouw mag zich niet op een bepaalde manier kleden, niet op een bepaalde manier kijken, niet bepaalde dingen zeggen en zich niet op een bepaalde manier gedragen. Want dan ‘vraagt ze erom’. Dan vraagt ze erom?!
En zo was mijn overtuiging ook. Wanneer ik er te vrouwelijk, te meisjesachtig uitzag, dan was ik een prooi voor mannen/jongens.
Na al het innerlijk werk weet ik en voel ik dat juist die vrouwelijkheid en sensualiteit onze kracht is en helaas waren er mensen die het nodig vonden om vrouwen te ontkrachten. Of verkrachten, het is maar hoe je het leest.
Als zou ik naakt over straat lopen, moet ik me veilig kunnen voelen. Dit geldt voor mannen en voor vrouwen.
Deze veiligheid voelen heeft alles te maken met de veiligheid in jezelf ervaren, door deze conditioneringen los te laten en bewust te zijn van je eigen gedachten, woorden en handelen hierin. Ben jij ook die waarschuwende ouder, die overal gevaar ziet in de wereld of heb je vertrouwen. Waakzaamheid is goed, maar die basisveiligheid in jezelf en de wereld is essentieel om te kunnen ontwikkelen.
Hoe veilig voel jij je?
In jezelf en in je omgeving?
Fietste jij ook weleens als een jongen?