Ik heb net de rest van mijn gezin uitgezwaaid. Ze gaan alvast vooruit, gezellig een weekendje weg en ik heb vanavond nog een workshop stemexpressie staat, waar ik zelf aan meedoe en morgen een hele dag gepland met drie mooie mensen die hun dromen gaan waarmaken. Yes, wat heb ik een leuke baan. Het voelt niet eens als werk, want hoe heerlijk is het wanneer je mensen kunt begeleiden naar het stuk dat ze missen, naar hun verlangen.
Ondanks dat ik ontzettend veel zin heb aan deze mooie dag die in het verschiet ligt, neem ik met pijn in mijn hart en tranen in mijn ogen (tijdelijk) afscheid van mijn gezin. Man, kinderen en hond zijn nu weg. Nu ben ik helemaal alleen, helemaal met mezelf. En probeer ik te voelen waar het verdriet vandaan komt. ‘Rij voorzichtig, anders ben ik alles in één klap kwijt’, spreek ik hardop tegen John. En adem weer rustig in en uit. Tuurlijk rijdt hij rustig en zijn ze binnen een uur op plaats van bestemming. Ik kan heel goed alleen zijn, vind het heerlijk zelfs, maar nu…..
Het voelt intenser. Afscheid nemen. Ik heb het gevoel dat ik op een andere manier afscheid aan het nemen ben, afscheid nemen van oude patronen, overtuigingen en mezelf in het licht te zetten. Ik had een inspirerend gesprek afgelopen week met een mooi mens en haar woorden resoneren nog steeds na: ‘Ik heb heel sterk het gevoel dat je nog veel meer kunt, maar dat iets het tegenhoudt’. Ik kan nog veel meer. Ik doe al veel maar voel heel sterk dat ik iets groters te doen heb. Yes, zweef maar lekker!! Iets groters! Iets veel groters!!! Iets wat niet te snappen is, niet te vatten is. Maar het is er, het is er voor het grijpen. Maar waarom grijp ik het niet?! Boeiend, wat de rest ervan vindt. Dat anderen je raar vinden….. Welk oordeel heb ik op mezelf? Afscheid nemen van iets ouds, maakt ruimte voor iets nieuws.
Ik ben achter de schermen met iets bezig, wat ik heel spannend vind. Ik zal mezelf op een andere manier gaan presenteren en oeff…… hoe gaat dat vallen?! Wat vinden de mensen ervan?
Ik wil mijn droom met je delen. Ik geloof dat iedereen een droom heeft, een verlangen heeft. Maar weet dat ik onwijs dankbaar ben voor wat ik nu allemaal in mijn leven heb. Hier sta ik ook vaak bij stil. Een prachtig gezin, met ups en downs, lieve èchte vrienden en vriendinnen, waarin onvoorwaardelijke liefde voorop staat en voelbaar is. Prachtig werk, wat voelt als hobby, maar waar soms ook heel veel bloed, zweet en tranen in zit. Met vallen en opstaan. En ik ben blij met mezelf! Ik kan nu echt zeggen dat ik blij ben met mezelf! Yes!
Mijn aller-allergrootste droom is om in de mooiste kapellen, kerken en huiskamers te mogen zingen. Kapellen en kerken met de mooiste en zuiverste akoestiek, zodat alles er kan zijn. Klanken, stem, muziek inzetten als het krachtige oerinstrument dat het is. Eeuwen en eeuwen…
Muziek en klank samen met andere mooie muzikale mensen te mogen delen om de hele wereld te mogen inspireren, raken, te helen. We hebben meer licht nodig, meer liefde en dit wil ik door middel van muziek en zielsteksten iedereen laten ervaren. Vanuit het diepste van mijn ziel. Als ik deze kracht niet gebruikt had als kind, dan was ik waarschijnlijk een engel geweest op een andere plek, maar ik heb anders besloten. Het voelt zo dat ik deze kracht met anderen mag delen en misschien zelfs wel moet delen.
Ik word altijd geraakt, wanneer mensen hun reactie geven op wanneer ik zing. ‘Ga het nu dan ook gewoon doen’, hoor ik. Je kunt veel meer dan wat je nu laat zien.
Ik gooi mijn wens het universum in…. Haha…… heerlijk! Voel de kracht en de ruimte die er gecreëerd word in mijn hart. Ik heb al veel ellende op mogen ruimen en zou dit dan het laatste beetje zijn? Of blijven de laatjes open gaan. Nou, kom maar op!
Durf jij het aan? Durf jij te vertellen wat jou verlangen of jouw droom is? Durf jij te dromen, te fantaseren?
Laat me horen wat jouw droom en verlangen is