Zoals ik in mijn vorige blog al aangaf, waarschuwde mijn vader me voor de grote, boze en enge buitenwereld…….In de trein liet ik deze woorden nog even bezinken en keek om me heen. Ik zag eigenlijk allemaal heel verschillende mensen, lachende mensen, hardwerkende mensen, naar muziek luisterende mensen, genietende mensen…..
Ik heb genoten van al die verschillende mensen. Nederlands,Engelstalig, Turks,Marokkaans en Antilliaans sprekende mensen. Heerlijk die diversiteit aan mensen. In Amsterdam aangekomen,( die grote, boze en enge stad dus) leeft het, bruist en broeit het. De hele dag en avond door. Het sociale leven in Amsterdam bruist daadwerkelijk. Wanneer we in een druk, maar gezellig eetcafé onze paraplu laten staan,
staat ie er wanneer we beseffen dat we ‘m missen, nog steeds. Nee….er wordt niet direct gestolen. Mensen zijn vriendelijk en open tegen elkaar. Direct…..dat kunnen wij misschien wel van ze leren. Meer open je mening en gevoelens uiten naar je medemens. Mensen zeggen eerder wat ze denken. We liepen namelijk terug naar huis en een aantal dames vroegen aan me of ik het niet koud had. Ik begreep het in eerste instantie niet, maar toen keek ik naar mijn benen. Ik had een huidkleurige broek aan….Gewoon zeggen en vragen wat je denkt. Er niet omheen draaien. Mensen zijn hier ook meer bezig met hoe je eruit ziet. Hip schoentje, hippe broek, goed in de make-up en gestylde haartjes.. Misschien meer aandacht voor jezelf…….of is het buitenkant en dus schijn.
Mijn weekend Amsterdam heeft me bevestigd, wat ik altijd al wist……Mensen zijn mooi, open en iedereen is zoals ie is. Wanneer je hulp nodig hebt, sta je niet alleen. Waarom laat de media geen beelden zien van die mooie, vriendelijke en sociale buitenwereld……..
Bedankt, Amsterdam
