Langzaam kom ik weer terug. Heel langzaam. Maar ik voel me anders. Ik ben niet meer degene die vorige week ‘ziek’ werd.
Diep ging ik. Heel diep in deze week van een reset.
In het begin van het weekend sprak ik al uit naar mijn vriend dat aankomende week in teken zou staan van heling op een specifiek thema. Dit was ècht nodig voelde ik in mijn lichaam. Wellicht een deel de-armouring. Merkte dat een bepaalde zône gespannen voelde. De kinderen waren er niet, dus dat gaf mooi de ruimte om daarmee ‘aan het werk’ te gaan.
Nou, zo geschiedde. Maar niet zoals ik mezelf dit had voorgesteld. Ik werd namelijk ‘ziek’. Ik zet ziek tussen aanhalingstekens, omdat ik weet dat er op een veel dieper niveau iets gebeurd is. Een megagrote opruiming in al mijn systemen. Dit was precies het antwoord op datgene wat ik wilde dat hij zou gebeuren, alleen waar ik geen controle over had.
Van zondag op maandag had ik een hele heftige droom, die werkelijk te maken had met sterven. Niet wetende dat de week erop het ook daadwerkelijk zou gaan voelen alsof een deel van mij zou gaan sterven. Maandagochtend werd ik met een naar gevoel wakker door deze droom. In de loop van de dag op school voelde ik me steeds minder fit. Had het koud, wattig in mijn hoofd, niet fijn. Ik koos er ’s avonds voor om in de sauna te gaan, om alle ellende eruit te zweten. Dit mocht niet baten. Kreeg steeds hogere koorts. Tussen de 38,5 en 40 graden gedurende 3 dagen. Niet in staat om ook maar iets te doen. De week van mijn verjaardag.
Woensdag ging ik diep. Zowel fysiek als mentaal. Een giga donker stuk werd aangereikt en ik koos. Ken je dat, de donkere nacht van de ziel. Nou dat…… Ik was bang. Heel bang. En sprak dit uit.
Om vervolgens te belanden in een beeld van mezelf in een rivier van teer. Donker, zwart en plakkerig. Niet vooruit te komen en het blijft aan je kleven. Maar in de rivier van de donkerte van het teer, ligt iets verscholen. Een parel. Ik hoef het donker niet weg te drukken of weg te denken. Ik hoef alleen maar contact te maken met die parel, deze groter te maken en terwijl ik dat doe, wordt de teermassa zachter en meer helder. Wetende dat ik op de goede weg ben, loods ik mezelf door dit stuk, die zich laat zien in deze metafoor. Totdat het water helder over, om en langs de parel stroomt. De parel is nu groot en helder en kijk erin. Hier ligt voor mij verscholen wat ik ben en waarom ik hier ben!
Tranen stromen. Ik voel het! In iedere vezel van mijn lichaam! Geen twijfel mogelijk…..
Navoelend en behoorlijk uitgeput lig ik nog steeds in mijn bed. Morgen is de dag dat ik 42 word en heb het gevoel dat een oud deel van mij afgestorven is en dit ‘lege’ deel weer opnieuw in mag vullen. Dit in samenspraak met mijn lichaam en ziel. Gek is hoe het voelt.
Schellen die afgevallen zijn.
Totale reset.
Het is tijd om onze parel te gaan zien! Daarom neem ik je vanaf 3 februari mee op een hele bijzondere reis!
‘Return to the center’.
Ben jij er klaar voor?
Schrijf je hieronder dan in
